-
1 Einwohner, der
(des Éinwohners, die Éinwohner) житель (человек, имеющий постоянное место жительства в той или иной административной единице, напр. в городе, районе)Die Stadt hat mehr als drei Millionen Einwohner. — В городе больше трёх миллионов жителей.
Die Zahl der Einwohner unserer Stadt wächst ständig. — Число жителей нашего города постоянно растёт.
Typische Fehler in der Anwendung der deutschen Sprache > Einwohner, der
-
2 civitas
cīvitās, ātis, f. (civis), I) abstr., der Zustand-, die Rechte eines (röm.) Bürgers, das Bürgerrecht, der Bürgerverband, ius civitatis, Cic. u.a.: civitatem petere, Suet.: alqm civitate donare, Cic.: alci civitatem dare, Cic.: civitatem alci negare, Suet.: alqm in civitatem asciscere, Liv., accipere, ascribere, Cic.: in populi Romani civitatem suscipi, Cic.: civitatem adipisci, Cic.: civitatem assequi, Tac.: civitatem consequi beneficio alcis, Cic.: civitatem impetrare, Cic.: civitatem habere, Cic.: civitate carēre, Auct. b. Afr.: civitate mutari (Ggstz. in civitate manere), Cic.: civitatem amittere, Cic.: civitatem adimere, Cic.: non adimitur his civitas, sed relinquitur et deponitur, Cic. – übtr., oratio civitate donata, Quint.: verbo civitatem dare, Suet. – II) concr.: A) die zu einer Gemeinde vereinigte Bürgerschaft und, insofern sie den Staat bildet, der Staat, die Gemeinde, das Volk (er bestehe nun aus einer Stadt u. deren Gebiete od. aus mehreren Städten, versch. von urbs, d.i. dem Inbegriff der Wohnungen sämtlicher Bürger; nur zuw. meton. = urbs. s. no. B), status civitatis, Cic.: civitates aut nationes, Cic.: Tyndaritana nobilissima c., Cic.: c. Helvetia, Caes.: c. Ubiorum, Caes.: c. bene morata et bene constituta, Cic.: c. bellica, Vell.: c. foederata, Cic.: c. maritima, Caes.: civitas potentissima, Nep.: civitates valentiores opibus, Liv.: administratio civitatis, Cic.: civitatem administrare, Cic.: civitates condere novas aut conservare iam conditas, Cic.: civitatem instituere, Cic.: civitatem liberare, Nep.: alqm e civitate eicere, Cic.: civitatem bello persequi, Caes. – übtr., una c. communis deorum atque hominum, Cic.: c. Stoicorum, Tac. – B) meton. = urbs, die Stadt, 1) übh. (s. Heräus Tac. hist. 1, 54, 1. Bünem. Lact. 2, 7, 19), Athenae aut alia quieta civitas, Dolabell. in Cic. ep. 9, 9, 3: c. Lingonum, Tac.: muri civitatis, Tac.: munita c., Iustin.: civitatem incendere, Enn. fr.: civitatem expugnare, Quint.: errare per totam civitatem, Petr. – 2) insbes., wie urbs, die Stadt = Rom u. seine Einwohner, Sen. de ben. 6, 32, 1. Tac. hist. 1, 19, 2; 2, 92, 4; 4, 2, 2. – / Der Genet. Plur. gew. civitatium bei Cic.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 408. – arch. auch ceivitas, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 12. 76. 79. 81 (Abl. ceivitate).
-
3 civitas
cīvitās, ātis, f. (civis), I) abstr., der Zustand-, die Rechte eines (röm.) Bürgers, das Bürgerrecht, der Bürgerverband, ius civitatis, Cic. u.a.: civitatem petere, Suet.: alqm civitate donare, Cic.: alci civitatem dare, Cic.: civitatem alci negare, Suet.: alqm in civitatem asciscere, Liv., accipere, ascribere, Cic.: in populi Romani civitatem suscipi, Cic.: civitatem adipisci, Cic.: civitatem assequi, Tac.: civitatem consequi beneficio alcis, Cic.: civitatem impetrare, Cic.: civitatem habere, Cic.: civitate carēre, Auct. b. Afr.: civitate mutari (Ggstz. in civitate manere), Cic.: civitatem amittere, Cic.: civitatem adimere, Cic.: non adimitur his civitas, sed relinquitur et deponitur, Cic. – übtr., oratio civitate donata, Quint.: verbo civitatem dare, Suet. – II) concr.: A) die zu einer Gemeinde vereinigte Bürgerschaft und, insofern sie den Staat bildet, der Staat, die Gemeinde, das Volk (er bestehe nun aus einer Stadt u. deren Gebiete od. aus mehreren Städten, versch. von urbs, d.i. dem Inbegriff der Wohnungen sämtlicher Bürger; nur zuw. meton. = urbs. s. no. B), status civitatis, Cic.: civitates aut nationes, Cic.: Tyndaritana nobilissima c., Cic.: c. Helvetia, Caes.: c. Ubiorum, Caes.: c. bene morata et bene constituta, Cic.: c. bellica, Vell.: c. foederata, Cic.: c. maritima, Caes.: civitas potentissima, Nep.: civitates valentiores opibus, Liv.: administratio civi-————tatis, Cic.: civitatem administrare, Cic.: civitates condere novas aut conservare iam conditas, Cic.: civitatem instituere, Cic.: civitatem liberare, Nep.: alqm e civitate eicere, Cic.: civitatem bello persequi, Caes. – übtr., una c. communis deorum atque hominum, Cic.: c. Stoicorum, Tac. – B) meton. = urbs, die Stadt, 1) übh. (s. Heräus Tac. hist. 1, 54, 1. Bünem. Lact. 2, 7, 19), Athenae aut alia quieta civitas, Dolabell. in Cic. ep. 9, 9, 3: c. Lingonum, Tac.: muri civitatis, Tac.: munita c., Iustin.: civitatem incendere, Enn. fr.: civitatem expugnare, Quint.: errare per totam civitatem, Petr. – 2) insbes., wie urbs, die Stadt = Rom u. seine Einwohner, Sen. de ben. 6, 32, 1. Tac. hist. 1, 19, 2; 2, 92, 4; 4, 2, 2. – ⇒ Der Genet. Plur. gew. civitatium bei Cic.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 408. – arch. auch ceivitas, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 12. 76. 79. 81 (Abl. ceivitate). -
4 popularis
populāris, e (1. populus), I) (nach populus no. I, A) zu demselben Volke gehörig, landsmännisch, einheimisch, inländisch, 1) adi.: flumina, Ov.: oliva, Ov.: fortunae, der Landsleute, Apul. – v. Tieren, p. leaena, Ov. – 2) subst.: a) eig., der Landsmann, die Landsmännin, Komik, Cic. u.a.: Solon, p. tuus, Cic.: mea p. haec est, Plaut.: non unius popularis alicuius loci, sed civis totius mundi, heimatberechtigt an usw., Cic. – v. Tieren u. Pflanzen desselben Ortes, Plin. – b) übtr., v. Pers. desselben Standes, Geschäftes, Studiums, der Genosse, Gefährte, amicus summus meus et p. (Standesgenosse) Geta, Ter.: invitis hoc popularibus nostris dicam, Zunftgenossen (den Stoikern), Sen. – im üblen Sinne, Genosse, Teilnehmer, Sall.: coniurationis, Sall. – II) (nach populus no. I, B) zum Volke gehörig, A) zum Volke als Gesamtheit der Patrizier, später der Patrizier u. Plebejer, zur Gemeinde gehörig, vom Volke ausgehend od. ausgegangen, für das Volk bestimmt u. dgl., Volks-, 1) im allg.: a) adi.: cena, Plaut.: leges (Ggstz. lex caelestis), Cic.: coetus, Cic.: civitas, res publica, Demokratie (Ggstz. regia civitas), Cic. u.a.: aura, ventus, Volksgunst, Cic.: honos, Cic.: laus, gloria, admiratio, beim Volke, Cic.: munus, ans Volk, Cic.: carmen, Volkslied, Sen. poët.: popularia verba et usitata, Cic.: popularia et cotidiana verba, Arnob.: oratio, R. ans V., Cic. – b) subst., populāria, ium, n., die Sitze des Volkes im Theater, die Volkssitze, Suet. Claud. 25, 4 u. Dom. 4. – 2) insbes.: a) volkstümlich, populär, d.i. α) dem Volke angenehm, beim Volke beliebt, volkstümlich, sacerdos, Cic.: dictator in actione minime p., Liv.: minime p. ministerium, Liv.: p. nomina, Drusi, Lucan.: nihil esse tam populare, quam id, quod affero etc., Cic.: quo nihil popularius est, Liv. – β) dem Volke zugetan, volksliebend, demokratisch, im üblen Sinne der Optimaten die Volksgunst suchend, um die Volksgunst buhlend, demagogisch, revolutionär, animus vere p. (Ggstz. contionator), Cic.: p. vir, Volksfreund, Liv.: cui ingenium magis populare erat, der mehr die Gabe besaß, das Volk zu gewinnen, Liv. – lacrimae, Cic.: imperium, Cic.: ratio (Richtung), Cic.: cives, Cic.: homo, Cic.: ut popularis cupiditas a consilio principum dissideret, Cic.: interpretabatur quaedam ex orationibus eius contumeliosa in Vitellium et pro se ipso popularia, auf die Volksgunst berechnet, Tac. – subst., populārēs, ium, m., die Volkspartei, die Demokraten, im Ggstz. zu optimates, Cic., Nep. u.a.: im Ggstz. zu studiosi optimi cuiusque, Cic. – b) übtr., zum gemeinen Volke gehörig = gemein, gewöhnlich, sal. Cato: popularis notae pulli (apium), Colum.: homo, ein gemeiner Mann, Vulg.: neutr. pl. subst., sed tum popularia agimus per ludum, gemeine (läppische) Scherze, Laber. com. 58. – B) übh. zur Bevölkerung einer Stadt od. Provinz gehörig, Volks-, annona p., öffentlicher Kornmarkt, ICt.: plausus, Volksgunst, spät. ICt. – subst., populārēs, ium, m., die Bevölkerung, die Einwohner einer Provinzialstadt, ob. ambiguos popularium animos, Tac. ann. 12, 16: multa milia et popularium et militum, Capit.: universi cives ac populares, spät. ICt.: quies popularium, ICt. – / synk. poplāris, Plaut. rud. 740 Schoell.
-
5 popularis
populāris, e (1. populus), I) (nach populus no. I, A) zu demselben Volke gehörig, landsmännisch, einheimisch, inländisch, 1) adi.: flumina, Ov.: oliva, Ov.: fortunae, der Landsleute, Apul. – v. Tieren, p. leaena, Ov. – 2) subst.: a) eig., der Landsmann, die Landsmännin, Komik, Cic. u.a.: Solon, p. tuus, Cic.: mea p. haec est, Plaut.: non unius popularis alicuius loci, sed civis totius mundi, heimatberechtigt an usw., Cic. – v. Tieren u. Pflanzen desselben Ortes, Plin. – b) übtr., v. Pers. desselben Standes, Geschäftes, Studiums, der Genosse, Gefährte, amicus summus meus et p. (Standesgenosse) Geta, Ter.: invitis hoc popularibus nostris dicam, Zunftgenossen (den Stoikern), Sen. – im üblen Sinne, Genosse, Teilnehmer, Sall.: coniurationis, Sall. – II) (nach populus no. I, B) zum Volke gehörig, A) zum Volke als Gesamtheit der Patrizier, später der Patrizier u. Plebejer, zur Gemeinde gehörig, vom Volke ausgehend od. ausgegangen, für das Volk bestimmt u. dgl., Volks-, 1) im allg.: a) adi.: cena, Plaut.: leges (Ggstz. lex caelestis), Cic.: coetus, Cic.: civitas, res publica, Demokratie (Ggstz. regia civitas), Cic. u.a.: aura, ventus, Volksgunst, Cic.: honos, Cic.: laus, gloria, admiratio, beim Volke, Cic.: munus, ans Volk, Cic.: carmen, Volkslied, Sen. poët.: popularia verba et usitata, Cic.: popularia et cotidiana verba, Arnob.: oratio, R. ans————V., Cic. – b) subst., populāria, ium, n., die Sitze des Volkes im Theater, die Volkssitze, Suet. Claud. 25, 4 u. Dom. 4. – 2) insbes.: a) volkstümlich, populär, d.i. α) dem Volke angenehm, beim Volke beliebt, volkstümlich, sacerdos, Cic.: dictator in actione minime p., Liv.: minime p. ministerium, Liv.: p. nomina, Drusi, Lucan.: nihil esse tam populare, quam id, quod affero etc., Cic.: quo nihil popularius est, Liv. – β) dem Volke zugetan, volksliebend, demokratisch, im üblen Sinne der Optimaten die Volksgunst suchend, um die Volksgunst buhlend, demagogisch, revolutionär, animus vere p. (Ggstz. contionator), Cic.: p. vir, Volksfreund, Liv.: cui ingenium magis populare erat, der mehr die Gabe besaß, das Volk zu gewinnen, Liv. – lacrimae, Cic.: imperium, Cic.: ratio (Richtung), Cic.: cives, Cic.: homo, Cic.: ut popularis cupiditas a consilio principum dissideret, Cic.: interpretabatur quaedam ex orationibus eius contumeliosa in Vitellium et pro se ipso popularia, auf die Volksgunst berechnet, Tac. – subst., populārēs, ium, m., die Volkspartei, die Demokraten, im Ggstz. zu optimates, Cic., Nep. u.a.: im Ggstz. zu studiosi optimi cuiusque, Cic. – b) übtr., zum gemeinen Volke gehörig = gemein, gewöhnlich, sal. Cato: popularis notae pulli (apium), Colum.: homo, ein gemeiner Mann, Vulg.: neutr. pl. subst., sed tum popularia agimus per ludum, gemeine (läppische) Scherze, Laber.————com. 58. – B) übh. zur Bevölkerung einer Stadt od. Provinz gehörig, Volks-, annona p., öffentlicher Kornmarkt, ICt.: plausus, Volksgunst, spät. ICt. – subst., populārēs, ium, m., die Bevölkerung, die Einwohner einer Provinzialstadt, ob. ambiguos popularium animos, Tac. ann. 12, 16: multa milia et popularium et militum, Capit.: universi cives ac populares, spät. ICt.: quies popularium, ICt. – ⇒ synk. poplāris, Plaut. rud. 740 Schoell.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > popularis
-
6 local
1. adjective1) lokal (bes. Zeitungsw.); Lokal[teil, -nachrichten, -sender]; Kommunal[politiker, -wahl, -abgaben]; (of this area) hiesig; (of that area) dortig; ortsansässig [Firma, Familie]; [Wein, Produkt, Spezialität] [aus] der Gegendshe's a local girl — sie ist von hier/dort
local resident — Anwohner, der/Anwohnerin, die
2) (Med.) lokal [Schmerzen, Entzündung]; örtlich [Betäubung]2. noun1) (inhabitant) Einheimische, der/die* * *['ləukəl](belonging to a certain place or district: The local shops are very good; local problems.) Orts-...- academic.ru/43500/locally">locally- locality
- locate
- location
- on location* * *lo·cal[ˈləʊkəl, AM ˈloʊ-]I. adj1. (neighbourhood) hiesig, örtlich\local accent/dialect/custom hiesiger Akzent/Dialekt/Brauch\local celebrity örtliche Berühmtheit\local hero Lokalmatador m\local jurisdiction regionale Gerichtsbarkeita \local legend eine hiesige Legende\local official Kommunalbeamte(r), -beamtin m, fthe \local police die örtliche Polizei\local politics Kommunalpolitik f\local radio station Lokalsender m\local television station Regionalfernsehen nt\local branch Filiale f; of a bank, shop Zweigstelle f, Zweigniederlassung f2. MED lokale Infektion\local pain lokaler Schmerz\local swelling lokale Schwellung3. COMPUT lokal, Lokal-, lokal-II. n2. BRIT ( fam: pub) Stammlokal nt, Stammkneipe f fam, Stammbeisl nt ÖSTERR, Stammbeiz f SCHWEIZ fam, Dorfkrug m NORDD3. (bus) Bus m; (in the inner city) Stadtbus m; (in the immediate locality) Nahverkehrsbus m; (train) Nahverkehrszug mshe's a member of union \local 1103 sie ist ein Mitglied des Gewerkschaftsbüros Nummer 11035. STOCKEX Börsenmitglied, das nur auf eigene Rechnung handelt* * *['ləUkəl]1. adjörtlich; (= in this area) hiesig; (= in that area) dortig; anaesthetic lokal, örtlichlocal radio — Lokalradio nt
local politician — Kommunalpolitiker( in) m(f)
he's a local man — er ist ein Ortsansässiger, er ist von hier (inf)
it's only of local interest — es ist nur für die Einheimischen interessant
local opinion is against the change — die öffentliche Meinung am Ort ist gegen die Änderung
the latest local gossip — der neueste Klatsch (hier/dort)
local bus — Stadtbus m; (serving the immediate locality) Nahverkehrsbus m
local time — Ortszeit f
local TV — Lokalfernsehen nt
vote for your local candidate —
accents with the usual local variations — Dialekte mit den üblichen regionalen Unterschieden
one of our local sons — einer der Söhne unserer Gemeinde/Stadt
we used the local shops when we were in Spain —
our village hasn't got a local butcher — unser Dorf hat keinen eigenen Schlachter
there are two local grocers (esp Brit) — es gibt zwei Lebensmittelhändler am Ort
the local shops aren't very good — die dortigen/hiesigen Geschäfte sind nicht sehr gut
what are their main local products there? — was wird dort (in der Gegend) hauptsächlich erzeugt?
the best local wine —
the local wine over there will make you sick — von dem dortigen Wein wird es einem schlecht
2. n1) (Brit infour local — unsere Stammkneipe (inf), unser Stammlokal nt
3) (MED inf = local anaesthetic) örtliche Betäubung4) (US) (= branch) Zweigstelle f; (= train) Nahverkehrszug m* * *local [ˈləʊkl]1. lokal, örtlich, Lokal…, Orts…:local area network lokales (Rechner)Netz;local bus Nahverkehrsbus m;local elections Kommunalwahlen;local examination SCHULE Br von einer Universitätskommission abgehaltene Prüfung an einer höheren Schule;a) Gemeinde-, Kommunalverwaltung f,b) örtliche Selbstverwaltung;local newspaper Lokalzeitung f;local oscillator ELEK eingebauter Oszillator;local patriotism Lokalpatriotismus m;local politician Lokal-, Kommunalpolitiker(in);local time Ortszeit f;local traffic Lokal-, Orts-, Nahverkehr m;a) Nahverkehrszug m,2. Orts…, ortsansässig, hiesig:the local hotels die Hotels am Ort;he’s a local man er stammt aus der Gegend;local team SPORT einheimische Mannschaft3. lokal, örtlich (beschränkt), Lokal…:local custom ortsüblicher Brauch;4. lokal(patriotisch):from a local point of view von einem rein lokalen Gesichtspunkt ausB s1. a) Nahverkehrsbus m3. RADIO, TV US Regionalprogramm n4. US Ortsgruppe f, -verband m (einer Gewerkschaft etc)5. a) Ortsansässige(r) m/f(m), Einheimische(r) m/f(m)b) pl SPORT US einheimische Mannschaft7. MED örtliche Betäubung* * *1. adjective1) lokal (bes. Zeitungsw.); Lokal[teil, -nachrichten, -sender]; Kommunal[politiker, -wahl, -abgaben]; (of this area) hiesig; (of that area) dortig; ortsansässig [Firma, Familie]; [Wein, Produkt, Spezialität] [aus] der Gegendshe's a local girl — sie ist von hier/dort
local resident — Anwohner, der/Anwohnerin, die
local bus — (serving immediate area) Nahverkehrsbus, der
2) (Med.) lokal [Schmerzen, Entzündung]; örtlich [Betäubung]2. noun1) (inhabitant) Einheimische, der/die* * *(pub, bar) n.Stammkneipe f. adj.hiesig adj.lokal (Mathematik) adj.lokal adj.ortsansässig adj.örtlich adj.örtliches adj.
См. также в других словарях:
Gemeinde (Österreich) — Die 2.357[1] Gemeinden in Österreich (Stand 1. Jänner 2010) sind die unterste Ebene der Verwaltungsgliederung und sind in der Bundesverfassung verankert. Inhaltsverzeichnis 1 Gemeinde, politische Gemeinde, Ortsgemeinde 2 Geschichte … Deutsch Wikipedia
Gemeinde — Gemeinschaft; Pfarrgemeinde; Kirchgemeinde; Ort; Ortschaft; Gemarkung; Stadt; Kommune; Marktflecken; Dorf; Markt; Flecken; … Universal-Lexikon
Gemeinde Mittelberg — Kleinwalsertal Das Kleinwalsertal vom Widdersteingipfel aus gesehen Basisdaten … Deutsch Wikipedia
Einwohner — Bürger; Bewohner; Bevölkerung; Volk * * * Ein|woh|ner [ ai̮nvo:nɐ], der; s, , Ein|woh|ne|rin [ ai̮nvo:nərɪn], die; , nen: Person, die innerhalb von etwas, in etwas (Gebiet, Raum) wohnt: die Stadt hat zwei Millionen Einwohner; als Einwohnerin von… … Universal-Lexikon
Gemeinde, die — Die Gemeinde, oder Gemeine, plur. die n, von dem Bey und Nebenworte gemein. 1. Mehrere zu einem Zwecke mit einander verbundene Personen. 1) * Überhaupt, von einer jeden Gesellschaft; in welcher allgemeinen Bedeutung es veraltet ist, ungeachtet es … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Die — Die … Deutsch Wikipedia
DIE LINKE — Parteivorsitzende Lothar Bisky … Deutsch Wikipedia
Die Linke. — Parteivorsitzende Lothar Bisky … Deutsch Wikipedia
Gemeinde verl — Wappen Deutschlandkarte … Deutsch Wikipedia
Jüdische Gemeinde Fritzlar — Die Geschichte der Jüdischen Gemeinde Fritzlar in der nordhessischen Stadt Fritzlar (Schwalm Eder Kreis) reicht weit ins Mittelalter zurück, ist punktuiert von der mindestens dreimaligen Vertreibung oder Vernichtung der Gemeinde, und endete… … Deutsch Wikipedia
Die Ruhl — Wappen Deutschlandkarte … Deutsch Wikipedia